DISCORSO DI GIOVANNI PAOLO II
AD UN GRUPPO DI FEDELI POLACCHI
IN RICORDO DELL’INIZIO DELLA II GUERRA MONDIALE

Castel Gandolfo - Lunedì, 1° settembre 1986

Drodzy Bracia i Siostry,

Modlimy się wspólnie w tym dniu, który ma taką wielką wy mowę w dziejach naszej Ojczyzny, w dniu 1 września. Wspominamy początek wojny, napadu na naszą Ojczyznę, wspominamy początek drugiej wojny światowej. Wspominamy wszystkie ofiary, które ta wojna za sobą pociągnęła. Ofiary spośród naszych rodaków, spośród innych narodów, spośród szczególnie doświadczonego w czasie tej drugiej wojny światowej narodu żydowskiego. Wszystkie te ofiary wojny przynosimy w ofierze, składamy w ofierze, łączymy z ofiarą Chrystusa. Modlimy się zaś o pokój, o pokój sprawiedliwy.

Jednym z pierwszych owoców drugiej wojny światowej była Karta Praw Człowieka. Zrozumiano w świetle straszliwych doświadczeń tej wojny, że podstawową sprawą jest człowiek, jego godność i jego prawa. Podstawowym warunkiem jakiegokolviek pokoju, w znaczeniu wewnętrznym i międzynarodowym jest poszanowanie tych praw człowieka, a w ślad za tym poszanowanie praw narodu, ponieważ prawa narodów są zakorzenione w prawach człowieka i wzajemnie prawa człowieka zakorzenione w prawach narodu.

My wiemy, że ta druga wojna światowa rozpoczęta w dniu 1 września 1939 r. przyniosła nam klęskę. Ulegliśmy wobec przeważających sił, które uderzyły na nas z zachodu, a potem wkroczyły także i ze wschodu. Zostaliśmy pokonani, ale równocześnie wynieśliśmy z tej klęski świadomość moralnego zwycięstwa, ponieważ w tym okresie wielkiego zagrożenia ładu międzynarodowego, ładu moralnego potrafiliśmy jako pierwsi powiedzieć: nie, przeciwstawić się nawet za cenę własnej klęski. Przeciwstawić się totalitarnemu niszczeniu ładu międzynarodowego. I o tym trzeba również pamiętać.

Dzień 1 września mówi o tym szczególnym świadectwie, które dał Naród Polski wobec narodów Europy i świata w obronie sprawiedliwości, podejmując sprawiedliwą wojnę obronną, skoro został niesprawiedliwie napadnięty. Dał świadectwo wymogom prawdy i sprawiedliwości w życiu międzynarodowym. I to jest moralne zwycięstwo.

O wszystkich, którzy byli uczestnikami, ofiarami, żołnierzami, więźniami tej właśnie drugiej wojny światowej, myślimy dzisiaj jako o uczestnikach nie klęski, ale zwycięstwa, moralnego zwycięstwa. To zwycięstwo pragniemy nadal odnosić, budując i domagając się budowania świata, a przede wszystkim życia w naszej Ojczyźnie według tych praw narodu, które są prawami człowieka oraz tych praw człowieka, które stają się prawami narodu. O to najgoręcej modliliśmy się w czasie tej Najświętszej Ofiary wspólnie.

Teraz odmówimy ostatnią modlitwę do Patronki dnia (bł. Bronisławy), a potem przyjmijcie błogosławieństwo dla was tu zgromadzonych i dla wszystkich Rodaków w Ojczyźnie i poza Polską, i dla wszystkich ludzi. Niech to błogosławieństwo przyjmą zwłaszcza wszyscy, którzy rozpoczynają w dniu dzisiejszym nowy rok szkolny.

© Copyright 1986 - Libreria Editrice Vaticana