Drogi Księże Kardynale,
Czcigodni Bracia w Biskupstwie,
Dostojni Członkowie Senatu oraz
Kadry Naukowej Uniwersytetu Toruńskiego,
Szanowni Przedstawiciele obecnych tu Władz,
Drodzy Bracia i Siostry,

1. Serdecznie witam Państwa. Cieszę się, że mogę przyjąć tak dostojną reprezentację Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Panu Rektorowi dziękuję za uprzejme słowa, a Senatowi za nadanie mi tytułu doktora honoris causa. Z wdzięcznością przyjmuję ten tytuł, jako znak stale rozwijającego się dialogu pomiędzy nauką i wiarą.

2. Przyjmując Państwa u siebie, wspominam ten czerwcowy dzień 1999 r., w którym dane mi było nawiedzić progi Waszej Uczelni. Pamiętam, że mówiłem wtedy właśnie o tym dialogu, który powinien przezwyciężać oświeceniowe przeciwstawienie prawdy osiąganej na drodze rozumu prawdzie poznawanej przez wiarę. Dziś coraz bardziej rozumiemy, że chodzi o tę samą prawdę i trzeba, aby ludzie, dochodząc do niej na drogach im właściwych, nie szli samotnie – by szukali potwierdzenia własnych intuicji również w spotkaniu z innymi. Tylko wtedy naukowcy oraz ludzie kultury rzeczywiście będą mogli podjąć tę szczególną odpowiedzialność, o której mówiłem w Toruniu – „odpowiedzialność za prawdę – dążenie do niej, jej obronę i życie według niej”.

3. Cieszę się, że Uniwersytet Mikołaja Kopernika dynamicznie się rozwija, ofiarując możliwość zdobywania wiedzy coraz większej liczbie młodych ludzi. Dobrze, że może w tym uczestniczyć również Wydział Teologiczny. Wiem, że ten rozwój dokonuje się przy wsparciu Władz miasta, które śmiało można nazwać „miastem uniwersyteckim”. Niech to wspólne dzieło służy Toruniowi, regionowi i całej Polsce. Nie ma większego bogactwa w Narodzie nad światłych obywateli.

4. Raz jeszcze dziękuję Państwu za przybycie. Proszę zawieźcie moje pozdrowienie wszystkim Profesorom i Studentom Waszej Uczelni, a także wszystkim mieszkańcom Torunia. Niech Boże błogosławieństwo stale wam towarzyszy!